Tegen elf uur schuiven we tussen de rijen met stoelen: de samenkomst begint bijna. Naast het podium staat een groot scherm met beelden uit vier BCC-gemeenten. Het zien van de bekende gezichten aan de andere kant van het land is hartverwarmend. Zodra de muziek begint te spelen, vallen we vanuit vier locaties in met samenzang.
Jan-Hein Staal heet ons deze zondag 26 mei hartelijk welkom op de landelijke samenkomst: “Feestelijk om elkaar weer te zien!” Dankzij de inzet van de vrijwilligers van de techniek kunnen we gebruik maken van een live-verbinding met streaming tussen de gemeenten in Groningen, Twente, Gelderland en West-Nederland.
Drie gemeenten volgen de samenkomst vanuit hun zaal. Omdat onze gemeente in West-Nederland te groot is voor de huidige zaal, maken we gebruik van een tent op het terrein. De gemeente in Twente zorgt voor de muzikale begeleiding die overal op de beeldschermen te zien en te horen is.
Landelijke bijeenkomsten
- Twee keer per jaar op zondag
- Live-verbinding tussen vier gemeenten
- Bijdragen van elke gemeente: woordverkondiging, getuigenissen, zang
- Geleid door nationaal voorganger Jan-Hein Staal
- Voor de kinderen worden vaak activiteiten georganiseerd in een andere ruimte
- Aansluitend heeft elke gemeente een eigen programma, bijvoorbeeld met een gezamenlijke lunch
Internationaal samenzijn van de oudsten
Het is niet verwonderlijk dat Jan-Hein het al aan het begin van de samenkomst heeft over de Pinksterconferentie op Brunstad, waaraan zovelen van ons hebben deelgenomen. De boodschap van die conferentie ligt nog vers in het geheugen.
Aansluitend op de Pinksterconferentie hadden de oudsten van alle BCC-gemeenten – dat wil zeggen, voorgangers en mededienaren van de gemeente – een bijeenzijn van een aantal dagen, samen met de internationale geestelijke leiding. Dit jaarlijkse bijeenzijn staat in het teken van Gods Woord, de leer en de visie voor BCC als internationale geloofsgemeenschap. Ook tien voorgangers en jeugdleiders uit Nederland zijn daarbij geweest. Na het gebed maakt een van hen, voorganger David Nooitgedagt uit West-Nederland, een begin met de woordverkondiging.
Leven tot Gods eer
David leest voor uit het evangelie van Johannes, hoofdstuk 12 vers 24 en 25. Dit is een tekst die ook naar voren kwam op het bijeenzijn met de oudsten: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, indien de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft zij op zichzelf; maar indien zij sterft, brengt zij veel vrucht voort. Wie zijn leven liefheeft, maakt dat het verloren gaat, maar wie zijn leven haat in deze wereld, zal het bewaren ten eeuwigen leven.”
Jezus zelf is de graankorrel die in de aarde is gevallen, waardoor er vrucht is gekomen. Daarover spreekt David met vuur: “Jezus zei: Als iemand Mij dient, laat hij Mij volgen – ja, waarheen? In de aarde, als graankorrel! Het haten van je eigen leven betekent: het haten van je eigen eer. Wie God wil dienen, die zoekt niet zijn eigen eer, maar de eer van God. In de aarde word je niet gezien, daar leeft niemand meer voor de eer van mensen. Dan leef je alleen nog tot eer van de Vader in gemeenschap met Jezus.”
Alleen zo komen er vruchten, horen we. Dat is hoe we anderen tot hulp kunnen zijn; zij krijgen leven omdat wij sterven aan onze eigen eer.
Verbonden met elkaar in Jezus Christus
Zoals we gewend zijn, horen we ook deze samenkomst diverse korte toespraken en geloofsgetuigenissen, afgewisseld met samenzang of zang door een groepje gemeenteleden. Het bijzondere van vandaag is, dat we kunnen overschakelen naar een andere gemeente, om daar ook medebroeders en -zusters te horen. Als we zo in de zaal en via het scherm de toespraken en geloofsgetuigenissen horen die recht vanuit het hart komen, dan weten we ons extra verbonden met elkaar in Jezus Christus, die het hoofd is van Zijn lichaam, de gemeente.
Een flinke plensbui zorgt voor een korte opschudding in gemeente West-Nederland; niet overal blijkt de tent bestand tegen het water. Ondertussen gaat de samenkomst gewoon door – Gelderland is aan de beurt met korte getuigenissen – en even later is ook in het westen van het land de rust weergekeerd om de rest van de samenkomst met aandacht te vervolgen.
Dat er in zo’n anderhalf uur tijd zoveel geestelijke inhoud naar voren komt, is een krachtbron om uit te putten voor ons dagelijkse leven. Dankbaar voor alle aansporing en bemoediging vanuit het hele land, hebben we na de samenkomst op onze eigen locatie gelegenheid om samen te lunchen.
